*** Translator ***
Uprawa ziemniaków jest więc w Polsce niezmiernie rozproszona, co jest jedną z przyczyn braku postępów w plonowaniu. Drobni producenci nie są zainteresowani odnową materiału sadzeniakowego, a ze względu na znikomy udział produkcji towarowej ziemniaków umiarkowane jest też zainteresowanie wysokością ich plonów i zbiorów.
Przemysłowy przerób ziemniaków na skrobię w kampanii 2008/09 byt niższy niż w poprzednim sezonie o ponad 16% i wyniósł blisko 0,8 mln ton. Był to wynik mniejszego kontyngentu produkcji skrobi przyznanego Polsce w pierwszym sezonie po wejściu do UE. który wynosił niespełna 145 tyś. ton. Jakość surowca była bardzo dobra, a skrobiowość ziemniaków zbliżona do odnotowanej w roku ubiegłym (ok. 19%) i była wyższa niż w poprzednich sezonach.
Nie mniej ważnym czynnikiem jak temperatura czy opady jest rodzaj gleby i jej zasobność w składniki z gleby od chwili wytworzenia pierwszych korzeni, pomimo że ma znaczne zapasy substancji odżywczych w bulwie. W pełni wegetacji system korzeniowy ziemniaka nie sięga głęboko. Również stolony i bulwy do dalszego rozwoju potrzebują swobodnego dostępu powietrza. Dlatego ziemniak wymaga gleby niezbyt zwięzłej, pulchnej, przepuszczalnej, zapewniającej dobre przewietrzanie. Najbardziej przydatne pod uprawę tej rośliny są gleby średnio zwięzłe, o składzie piasków gliniastych mocnych.
W praktyce ziemniaki najczęściej uprawia się po zbożach, a lepsze stanowiska przeznaczone są pod rośliny bardziej wymagające. Zbożowe są słabym przedplonem ziemniaka, ale stanowiska po nich można polepszyć, stosując wsiewki międzyplonowe i międzyplon ścierniskowy. Przyoranie międzyplonów lub ich resztek pożniwnych umożliwia zmniejszenie dawki obornika, zwiększa zawartość próchnicy i składników mineralnych, poprawia stosunki wilgotnościowe w glebie oraz polepsza jakość konsumpcyjną ziemniaka jadalnego.
Ziemniak w czasie swego wzrostu pobiera z gleby określone ilości składników pokarmowych. Aby dać 30 t plonu z 1 ha, musi pobrać średnio (w kg) 135- 150 azotu, 60- 70 P2O5, 240-300 K2O, 90- 105 CaO, 15- 25 MgO oraz pewne ilości mikroelementów. Wymagania pokarmowe i zasobność gleby wskazują na potrzeby nawozowe roślin. Podstawowym nawozem organicznym jest obornik. Ekonomicznie uzasadniona dawka wynosi 25- 30 t/ha, ale większe dawki są bardzo pożądane, zwłaszcza pod ziemniaka jadalnego. Obornik należy zastosować bezpośrednio po żniwach razem z podorywką lub jesienią z orką przedzimową.
Przed sadzeniem, do zabiegów poprawiających efektywność uprawy ziemniaków zaliczamy pobudzanie sadzeniaków. Zabieg ten ma na celu rozbudzenie oczek i wykształcenie kiełków długości 0,5 cm, dzięki czemu uzyskuje się wcześniejsze o ok. 3-7 dni wschody, lepsze ukorzenienie się roślin i wyższy plon o 2-4 t/ha. Przed rozpoczęciem zabiegu pobudzania należy ziemniaki przesortować i rozfrakcjonować oraz zaprawić przeciwko rizoktoniozie.